De eerste dag

Sommigen zijn nieuw, anderen niet. Bepaal voor jezelf of dit jouw personage haar/zijn eerste dag is of niet.

De verzameling van alle mensen is in de eetzaal. Buiten is het winterweer en er is een buffet. Een schoolhoofd lul ik zo meteen wel even uit m'n neus.


Have fun!

Leanne wandelde haar nieuwe school binnen en keek eens even goed om haar heen. Het was groot, erg groot. Haar vorige scholen waren altijd ook wel aardig groot geweest, maar zó groot.. nee. Ze was een van de eersten die binnen wandelde en zocht een mooi plekje uit aan één van de tafels. Ze was een beetje verlegen. Zou iemand haar hier kennen? Misschien van gezicht door de televisie. Dat zou best grappig zijn eigenlijk.

Lee stapte weer vrolijk de zaal binnen. Een grote glimlach verblijde iedereen die hem tegen kwam. 'Hoi' kwam er telkens weer uit zijn mond. In zijn handen zijn koffer, met daar in zijn viool. Zijn haren zaten weer eens perfect, zo goed hadden ze nog nooit gezeten, al vond hij dit zelf. Andere konden hem natuurlijk weer een ijdeltuit vinden of het juist hélemaal NIET staan. Maar hij vond het wel goed. Hij plofte met een luidruchtige zucht neer op een stoel en keek toen richting het schoolhoofd dat op een verhoging stond.

Anastacia trippelde op haar spitzen de zaal binnen. Weer een heerlijk jaar om te beginnen. En ze had er zo;n zin in. Voor haar liep Lee, die weer hartstikke vrolijk iedereen begroette. Ze vond het een flirt, maar wel een schattige. Ze zuchtte diep en glimlachte naar een paar bekende van vorig jaar. Ze nam al snel plaats langs Lee, gewoon omdat hij de enige was die ze echt kende. "Hoi," zei ze terwijl ze daarna naar het schoolhoofd keek.

Dimitri liep de zaal in. Hij ging zo ver mogelijk achterin zitten en keek rond. Hij had zijn camera bij zich, hoewel hij niet van plan was om al die niet-fotogenieke mensen op de foto te zetten. Hij keek naar het tafelblad, en tikte met zijn voeten op de grond. Hij vroeg zich af hoe lang het duurde voor ze naar hun kamers mochten. Hij was benieuwd bij wie hij op een kamer zou komen.

Spencer zat alleen aan één van de achterste tafels, die het verst van de ingang verwijderd waren. De meeste mensen hadden juist gekozen voor een tafel voorin, zodat ze hun vrienden konden begroeten en nieuwkomers konden ontmoeten. Hijzelf was niet zo geïnteresseerd, maar was blij dat hij daardoor een rustige plek had.

Renesmee gooide de deuren open. Ze had haar schetsboek onder haar arm geklemd. Haar wangen waren rood, net als haar verwaaide haren. Ze was lopend gekomen vanaf het station, maar ze was er nu eindelijk. Ze had haar high school jack aan van haar vorige school, met haar versleten spijkerbroek met expres gemaakte gaten op kniehoogte en haar versleten all stars. Ze streek wat haren uit haar gezicht en plofte ergens op een stoel. Ze was blij terug te zijn. Ze keek op zij, en bleek naast Lee en Anastacia te zitten. Ze knikte hen toe.

Lee glimlachte Anastacia toe. "Hoi," zei hij vrolijk. Hij wilde meteen vanalles gaan vragen maar de volgende kwam alweer aan. "Hoi," begroette hij Renesmee. Hij keek naar mensen die binnen kwamen. Veel nieuwelingen van zijn leeftijd. Apart, wie ging er nu nog naar de school waar je je passie voorop stond? Daar ging je toch zo snel mogelijk naar toe?

Anastacia knikte Renesmee toe. "Hoe was jou vakantie, Lee?" vroeg ze terwijl ze daarna weer naar het schoolhoofd keek. Ze kon niet beide vragen hoe hun vakantie was, want dat zou dan niet goed uitkomen want dan gingen ze tegelijkertijd praten. Het was misschien niet zo beleefd maar daarom keek ze Renesmee even aan.

Alyson kwam de zaal binnen, ze had een rode blos op haar wangen en haar neus was ook rood geworden van de kou. Ze liep de zaal binnen, snel keek ze rond waar ze zou gaan zitten. Ze liep met haar tas aan haar schouder naar 1 van de tafels achterin waar nog geen mensen zaten. Ze plofte neer en liet haar blik door de zaal dwalen zoeken naar iemand die ze herkende.

Spencer keek even naar een jongen, die hij wel eens gezien had maar niet persoonlijk kende. Hij was, net als Spencer, achterin gaan zitten en had een camera bij zich. Spencer hief zijn wenkbrauwen op en keek toen weer voor zich uit. Hij zuchtte en vroeg zich af hoe lang het nog zou duren voordat ze eindelijk konden gaan eten: het enige wat hij op had was een miezerige donut met half gesmolten glazuur.

Renesmee glimlachte, en keek toen Lee aan. Lee was ijdel. Hij was erg schattig. Ze had hem nog nooit nagetekend. Misschien moest ze dat eens proberen. Ze streek haar haren weer uit haar gezicht en legde haar vlakke hand tegen haar wangen, zodat ze wat zou afkoelen.

Leanne zag dat zo'n beetje iedereen al met iemand praatte, behalve zijzelf. Ze keek links en rechts van haar, opende haar mond, klaar om wat te zeggen, maar sloot hem vrijwel meteen weer.

Spencer zakte verveeld onderuit en vouwde zijn armen over elkaar. Het was nog steeds vrij rustig achterin, hoewel er wel steeds meer mensen gingen zitten.

Alyson schoof de schaal met donuts en koekjes die voor haar stonden naar de andere kant van de tafel en zetten haar tas voorzich. Ze begon er in te rommelen en haalde er een klein spiegeltje uit, ze keek even hoe haar haar zat snel trok ze haar witte muts over haar oren. Ze stopte het spiegeltje snel weer terug en pakte haar fototoestel, ze ritste haar tas dicht en zette die naast haar op de grond. Haar fototoestel hield ze in haar handen.

Lee's ogen werden groot. "Ik ging weer naar Korea en echt, het was zóo leuk. Mijn zus en broers waren er weer en echt ik had ze zo gemist!" gilde hij als een meisje. Hij herstelde zich vrijwel meteen. "Maar, ja. Ik had ze al een jaar niet gezien dus dat was wel te verwachten. En ik houd van Korea, hij was gewoon geniaal!" Hij glimlachte. "Renesmee hoe was jou vakantie?" vroeg hij. Hij wist dat hij Anastacia maar als laatste moest houden, want die praatte vier uur lang.

Renesmee glimlachte - hij gaf veel om zijn familie, het was lief. Doordat ze de vraag niet verwacht had, stotterde ze aan het begin een beetje."eh w-wel goed," zei ze langzaam."Ik ben naar frankrijk geweest, en heb rondgetrokken met wat vrienden van me.." ze haalde haar schouders op en stak haar handen diep in haar zakken. Ze rook de geur van haar jack - hij rook naar dennebomen. Haar vorige school stond tussen honderden dennebomen, dus het was te verwachten.

Terwijl ze zenuwachtig het ringetje aan haar pink rondjes liet draaien, liep Cecilia de enorme eetzaal binnen. Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan, te laat! Ze had zich zo voor gehouden om op tijd te komen, maar had de verleiding niet kunnen weerstaan even een kijkje te nemen bij de lokalen. Door de raampjes had ze gekeken tot ze een piano had zien staan. Na een hele dag onderweg te zijn geweest, had ze twee dagen geleden voor het laatst de piano thuis aangeraakt. Dus toen ze die mooie zwarte piano had zien staan, had ze hem even uit moeten proberen. En was de tijd vergeten. Ze ging snel zitten aan een willekeurige tafel en pikte een koekje van een schaal.

Spencer's aandacht - en die van de halve zaal - werd getrokken toen er opeens nog iemand de zaal binnenkwam. Het gebeurde niet vaak dat er iemand pas na de speech van het schoolhoofd kwam opdagen. Hij keek toe hoe het meisje ging zitten en trok zijn wenkbrauw op.

Lee glimlachte. "Wat leuk!" zei hij terwijl hij zijn gezicht naar Anastacia richtte. "En, hoe was de vakantie van jou?" vroeg hij terwijl hij zijn vioolkoffer op de lege stoel langs hem neerlegde.

Alyson keek niet op, ze wist hoe genant het was om te laat te komen, zeker vandaag. Vorig jaar had ze precies het zelfde gehad, waarschijnlijk wel om een andere reden, maar toch als ze er aan dacht kon ze de starende blikken nog zien. Ze zuchte verveeld en streek een pluk haar uit haar gezicht terwijl ze naar het schoolhoofd staarde.

Een paar meter rechts van haar zag ze een meisje alleen zitten. Cecilia schoof een stukje opzij zodat ze tegenover het meisje zat. "Salve! Hallo!" Zei ze glimlachend. De piano had haar de kracht gegeven om tegen al die vreemde, nieuwe mensen te praten. Ze wist dat de andere van haar leeftijd al langer op de academie zaten, maar haar moeder had het simpelweg niet kunnen betalen. Door te spelen in een restaurant had Cecilia na drie jaar het geld bijeen gespaard. En ze was hartstikke blij om hier te zijn, ook al had ze er hoogst waarschijnlijk geen geld voor om nog een jaar te blijven.

Anastacia had het verhaal half meegekregen. Haar ogen waren gericht op een meisje dat te laat was. Verschrikkelijk. "Huh wat? Ooh sorry, sorry," zei ze terwijl ze even haar ogen neersloeg. "Mijn vakantie was heerlijk. St. Petersburg blijft geweldig! En om al mijn vrienden weer te zien en mijn familie. We zijn zelfs even naar Alaska gegaan omdat we een feestje hadden. Je zou eens mee moeten gaan!" Ze keek Lee aan en daarna ook Renesmee. Ze kende het meisje nog niet echt, dus om haar meteen mee tevragen was ook zoiets. maar ze mocht natuurlijk wel mee.

Leanne keek op. Praatte er iemand tegen mij. O ja! Inderdaad! 'Hi!' begroette ze haar met een vriendelijke glimlach erbij. Haar eten was inmiddels alweer op. Beter had ze het niet vaak gehad. Ze was de kant en klaar maaltijden van haar moeder gewend, en dit was heerlijk vers.

((pas ik het toch even aan))

Alyson verveelde zich, ze wilde naar haar kamer gaan maar vond het onbeleefd om nu op te staan en zomaar de zaal uit te lopen. Ze prutste wat aan de knopjes van haar camera.